Zdziwienie i wątpliwości wzbudziła obecność diakona w naszej parafii. Niektórzy pytali, czy mamy nowego księdza w parafii. Inni znając już ten stopień święceń zastanawiali się co tu robi. Jeszcze inni pytali, czy to jest ksiądz, czy kleryk. A jeszcze inni stwierdzali, że to już nie kleryk, ale jeszcze nie ksiądz. I właśnie tak łopatologicznie można określić ten piękny i starożytny stopień święceń. Diakonat w służbie prezbiteratu jest zazwyczaj „przejściowym” etapem w drodze do święceń prezbiteratu. Diakon może spełniać wszystkie rodzaje posługiwania i funkcje liturgiczne oraz sprawować i asystować przy sakramentach, poza Eucharystią, sakramentem pokuty i pojednania oraz namaszczenia chorych, które są zarezerwowane wyższym stopniom święceń. Do najważniejszych zadań diakona należy głoszenie słowa Bożego i posługa ubogim i potrzebującym. W naszej parafii jeden z diakonów będzie uczestniczył z dziećmi i młodzieżą Ruchu Światło-Życie w piątkowych spotkaniach, dlatego będzie można go zobaczyć podczas liturgii w ten dzień. Diakoni będą również głosili homilie dla dzieci w niektóre niedziele o godz. 12:00. Cechą charakterystyczną diakona jest stuła założona na lewe ramię i spięta na prawym boku oraz dalmatyka. Naszym drogim Gościom życzymy, by czuli się u nas, jak w domu, z radością głosili słowo Boże i uczestniczyli w życiu parafii, a ich posługa była ożywczym tchnieniem dla naszej wspólnoty, wzbudzając nowe powołania do służby Bogu i ludziom!