„O, szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel” Tegoroczne rekolekcje Wielkopostne nasza wspólnota parafialna będzie przeżywać przez kolejne Niedziele Wielkiego Postu. Cykl katechez poświęconych pokusie – jako momencie walki i wzrostu duchowego – wygłosi ks. Michał Bator – Proboszcz naszej wspólnoty. Zachęcamy do włączenia się w taką formę tegorocznych Rekolekcji Wielkopostnych. Dla tych, którzy nie mogą fizycznie uczestniczyć w naukach rekolekcyjnych na naszej stornie internetowej oraz kanale na YouTube Kliknij

Tegoroczne orędzie Papieża na Wielki Post. Nosi ono tytuł: „Oto idziemy do Jerozolimy… (Mt 20,18). Wielki Post: czas na odnowę wiary, nadziei i miłości”.   Franciszek zachęca w orędziu do odnowy wiary, do zaczerpnięcia żywej wody nadziei oraz przyjęcia otwartym sercem miłości Boga. Przypomina, że post, modlitwa oraz jałmużna są warunkami i znakami nawrócenia. Post odnosi się do ubóstwa i wyrzeczenia, jałmużna wyraża się w spojrzeniach i gestach miłości wobec poranionego człowieka, natomiast modlitwa podejmuje synowski dialog z Ojcem. Ojciec Święty zwraca uwagę.

17 lutego 20201 r. – Środa Popielcowa rozpoczyna w Kościele katolickim okres Wielkiego Postu czyli czterdziestodniowej pokuty. Ma on zachęcić katolików do podjęcia osobistego nawrócenia, aby jak najlepiej przygotować się do Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego. W Środę Popielcową odbywa się obrzęd posypania głów popiołem, który oznacza żałobę i pokutę. Obrzędowi towarzyszą słowa: „Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz” albo „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. W XI wieku narodził

11 lutego w kalendarzu liturgicznym to wspomnienie Matki Bożej z Lourdes. W tym dniu, już po raz 29. będziemy obchodzić  Światowy Dzień Chorego. Ojciec święty Franciszek hasłem tegorocznego Światowego Dnia Chorego uczynił słowa: Jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście (Mt 23,8). Relacja zaufania u podstaw opieki nad chorymi. Papież w swoim orędziu zwraca uwagę na doświadczenie choroby, która sprawia, że odczuwamy naszą bezradność, a jednocześnie wrodzoną potrzebę drugiego