Przypomnienie możliwości zyskania odpustów za zmarłych:
a) w Uroczystość Wszystkich Świętych:
po południu i w Dzień Zaduszny, wierni mogą zyskać odpust zupełny (jeden raz w danym dniu), który ofiarują za zmarłych. Warunkiem koniecznym jest najpierw wyzbycie się przywiązania do grzechów, nawet lekkiego, a następnie przystąpienie do Spowiedzi i Komunii św., pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy publicznej (półpublicznej dla tych, którzy z niej prawnie korzystają, np. członkowie zgromadzeń zakonnych), odmówienie tam Ojcze nasz, Wierzę w Boga Ojca i jakiejkolwiek modlitwy według intencji Ojca Świętego.
b) w listopadzie: można w każdym dniu zyskiwać odpusty za zmarłych za pobożne nawiedzenie cmentarza. W dniach od 1 do 8 XI – odpust zupełny, w pozostałych zaś dniach – cząstkowy. Nawiedzając cmentarz należy pomodlić się za zmarłych. Warunki zyskania odpustu zupełnego, jak wyżej, z tym, że spowiedź św. wystarczy dla zyskania odpustów w wielu dniach.
Odpusty zupełne, które można zyskać codziennie:
1. Za odprawienie adoracji Najświętszego Sakramentu przez pół godziny. Natomiast za nawiedzenie Najświętszego Sakramentu – odpust cząstkowy. Sposób adoracji nie jest określony, ani nie ma warunku, by Najświętszy Sakrament był wystawiony.
2. Za pobożne czytanie Pisma św. przez pół godziny z należytym szacunkiem dla Słowa Bożego i traktowanie tej czynności jako czytanie duchowne. Za każdorazowe czytanie Pisma św. pod tymi samymi warunkami, ale przez krótszy czas – odpust cząstkowy.
3. Za odprawienie Drogi Krzyżowej. Warunki:
a) Odprawić trzeba to nabożeństwo w miejscu, gdzie jest prawnie założona Droga Krzyżowa.
b) Trzeba rozmyślać Mękę Pana Jezusa (nie ma konieczności, by treścią rozmyślania były poszczególne stacje).
c) Trzeba przechodzić od jednej stacji do drugiej. Jeśli Drogę Krzyżową odprawia się publicznie i trudno wszystkim obecnym przechodzić do stacji, bez wywoływania zamieszania, wystarczy, gdy do stacji przechodzi przewodniczący, a inni wierni pozostają na swoim miejscu (nie ma obowiązku powstawania i klękania przy każdej stacji).
Kto w ten sposób z powodu słusznej przeszkody, np. choroby, podróży, zamknięcia kościoła itp. nie może odprawić Drogi Krzyżowej według podanych wyżej warunków, zyska odpust zupełny, jeżeli przynajmniej przez pół godziny odda się pobożnemu czytaniu lub rozważaniu Męki Pana Jezusa.
4. Za odmówienie cząstki różańca (czyli 5 dziesiątków) w kościele, w publicznej kaplicy, w rodzinie, w społeczności zakonnej, w stowarzyszeniu pobożnym.
Inne warunki:
a) Trzeba odmówić 5 dziesiątków bez przerwy.
b) Do modlitwy ustnej dodać trzeba rozmyślanie tajemnic różańcowych.
c) Przy publicznym odmawianiu różańca trzeba zapowiadać odmawiane tajemnice, według przyjętego zwyczaju w danej miejscowości, natomiast w prywatnym odmawianiu różańca wystarczy, by z modlitwą ustną łączyć rozważanie danej tajemnicy.
Inne odpusty zaznaczone są w odpowiednim miejscu kalendarza liturgicznego.
Odpusty cząstkowe
1. Wierny dostępuje odpustu cząstkowego, jeżeli w czasie spełniania swoich obowiązków i w trudach życia, wznosi myśl do Boga z pokorną ufnością, dodając jakiś akt strzelisty, chociażby tylko w myśli.
2. Wierny dostępuje odpustu cząstkowego, jeżeli powodowany motywem wiary, przyjdzie z pomocą potrzebującym współbraciom, pomagając im osobiście albo ze swoich dóbr.
a) Są obdarzone odpustem cząstkowym wszelkie „uczynki miłosierne co do duszy i do ciała”. Chodzi więc o wszelką pomoc potrzebującym (nie muszą to być katolicy), wykonywana z pobudek wiary katolickiej, nie wystarczy tylko naturalne współczucie, chęć uwolnienia się od natręctwa, pozyskania uznania itp.
b) Bliźni musi być w potrzebie, tzn. potrzebuje pomocy ze strony innych osób.
c) Pomagający katolik czyni to osobiście, przez swą czynność albo pomaga ze swoich dóbr.
3. Wierny dostępuje odpustu cząstkowego, gdy w duchu pokuty powstrzymuje się od rzeczy godziwej a sobie przyjemnej.
Warunkiem uzyskania tego odpustu jest odmówienie sobie, w duchu umartwienia czegoś co jest dla danej osoby przyjemne, a co samo w sobie jest godziwe albo przynajmniej obojętne pod względem moralnym. Musi być intencja u katolika, tzn. chęć praktykowania chrześcijańskiego umartwienia.
Źródło: Kalendarz Lit. Diec. Rzeszowskiej
