Bóg jest zawsze miedzy nami. Zmartwychwstały Jezus, wstępując do nieba nie zostawia nas samymi. Jest pośród nas w Eucharystii – każdego dnia mogę patrzeć na Niego, adorować Go, spędzić z Nim, choć chwilę czasu na rozmowie o tym, czym żyję. Jest z nami w Słowie – czytając choćby jedno zdanie dziennie z Pisma Świętego, mogę usłyszeć Jego głos. Jest z nami także poprzez drugiego człowieka – małżonka, dziecko, przyjaciela, którzy są jego pomocnikami, i przypominają nam o Bogu, który JEST.
Bóg jest relacją. Jest relacją Ojca i Syna i Ducha Świętego. Człowiek, który został stworzony na Jego obraz i podobieństwo również jest relacją. Życie pozbawione relacji… jest nieprawdziwe, sztuczne. Szybki rozwój techniki, pozwala nam na błyskawiczne komunikowanie się. Jednak to zdaje się nie wpływać na rozwój naszych relacji. Komunikujemy się często, a spotykamy bardzo rzadko. Mamy narzędzia, a nie mamy relacji.
Pismo święte całe składa się z relacji, historii osób, które łączyły więzy rodzinne czy które łączyły tzw. zbieg okoliczności. Jedno jest pewne: jestem stworzony do relacji. A w tych relacjach Bóg pisze swoją historię zbawienia, moją historię zbawienia, choć tego na pierwszy rzut oka nie widzę. Dobiegł końca kolejny rok duszpasterski. Wiele się w nim wydarzyło. Każdego tygodnia, pomimo jeszcze obostrzeń miały miejsce wydarzenia, godne poświęcenia naszej uwagi.
Pomocą w informowaniu o nich, była i jest nasza parafialna gazetka „Michael”, strona Internetowa parafii oraz fanpage na Facebook. Centrum życia parafialnego stanowi Eucharystia. Sprawowana codziennie w naszym kościele, gromadziła licznie wiernych parafian na słuchaniu Słowa i przyjmowaniu Komunii św. W ciągu roku w każdy wtorek wzywaliśmy orędownictwa naszego patrona św. Michała, wspólnie celebrowaliśmy Liturgię Godzin, modląc się w każdy czwartek Nieszporami, wołaliśmy o Miłosierdzie Boże w trakcie piątkowych nabożeństw, a w każdy pierwszy wtorek miesiąca przeżywaliśmy uroczysty wieczór anielski.
Mijający rok duszpasterski bogaty był w różne wydarzenia związane z życiem naszej wspólnoty parafialnej – wspólnoty wspólnot. Ruch Światło – Życie, Domowy Kościół, KSM, ministranci, Maryjki, chór i schole parafialne, KWC, koło przyjaciół Radia Maryja, Róże Różańcowe, Rycerstwo św. Michała Archanioła, Caritas parafialny bądź niedzielne msze św. z udziałem dzieci, cieszące się dużą popularnością – przyczyniały się do ożywiania naszej parafii. Ważnym wydarzeniem dla naszej wspólnoty były święcenia diakonatu naszego parafianina Jakuba Ochońskiego. Wspólne podejmowanie różnych inicjatyw wzmacniało więź między nami i pomagało powrócić do zerwanych przez pandemię relacji. Obecność Sióstr Zakonnych, które wspierają naszą parafię swoją modlitwą, pracą katechetyczną, posługą w zakrystii i przy organach – stanowi istotny wkład w życie naszej parafii. Jesteśmy również wdzięczni za pracę wszystkich pracowników parafii i wolontariuszy.
Wszystkim naszym parafianom i sympatykom naszej wspólnoty bardzo dziękujemy za zaangażowanie i życzliwość. Za wspólne bycie razem. Dziękujemy za wspólną modlitwę, czy rozmowę przy kościele po skończonym nabożeństwie oraz za udzielane nam wsparcie finansowe. Dziękujemy i zawsze na was czekamy! „Oto jesteśmy ja i ty – pisał średniowieczny pisarz Erled – i jako trzeci jest pomiędzy nami Chrystus – Przyjaciel.” Niech tak się dzieje! Pokój!
Ks. Jakub Oczkowicz
