Kilka refleksji ze spotkania formacyjnego członków Akcji Katolickiej.
Potrzebujemy stałej świadomości, że Kościół jest wspólnotą, że jest komunią osób należących do Chrystusa. Przynależność do Niego łączy wszystkich wierzących. Czyni z nich wspólnotę. Ważne i aktualny zadanie dla wspólnoty kościelnej zostało wyrażone w tym, co w starożytności mówiono o chrześcijanach: „popatrzcie jak oni się miłują”. Na ten wspólnotowy charakter Kościoła wskazują jego biblijne metafory: Kościół jest owczarnią, Kościół jest winnym krzewem, Kościół jest również Bożą budowlą i Kościół jest Mistycznym Ciałem Chrystusa. Biblijne metafory ukazują Kościół jako wspólnotę, jako jedność wszystkich członków w Chrystusie. Trzeba tę jedność nieustannie odkrywać i urzeczywistniać w naszych grupach parafialnych. Ważnymi zadaniami osób należących do Akcji Katolickiej jest strzeżenie tej wielkiej wartości Kościoła jaką jest jedność.
Jan Paweł II, odwołując się do relacyjnego i społecznego charakteru osoby ludzkiej oraz wspólnotowego charakteru Kościoła, naucza o duchowości komunii. Duchowość komunii wyraża się w spojrzeniu utkwionym w tajemnicy Trójcy Świętej. Nasze wspólnoty w pewnym sensie są odwzorowaniem relacji Osób Trójcy Świętej.
Duchowość komunii zakłada też zdolność odczuwania więzi z bratem w wierze dzięki głębokiej jedności mistycznego Ciała. Odczuwanie tej więzi w realiach naszego życia kościelnego, oznacza znajomość innych członków wspólnoty parafialnej. Świadomość istnienia innych wspólnot i grup parafialnych. Nie powinno być między nami rywalizacji, odbierania sobie członków, dystansu przejawiającego się w tym, że nie uczestniczymy w wydarzeniach organizowanych przez inne wspólnoty.
Duchowość komunii zakłada postrzeganie innych członków wspólnoty jako kogoś bliskiego. Pozwala to dzielić ich radości i cierpienia, odgadywać pragnienia i zaspokajać potrzeby, ofiarować im prawdziwą i głęboką przyjaźń. Duchowość komunii przewiduje także by czynić miejsce bratu, nosić brzemiona oraz unikać wszelkich form egoizmu. Bądźmy otwarci na bliskie relacje we wspólnocie parafialnej. Budujmy więzi przyjaźni. Pielęgnujmy w sobie gotowość do wzajemnego zrozumienia, bycia przy drugim człowieku w radości i cierpieniu.
Zwróćmy uwagę na wspólnotę, jaką budujemy w czasie modlitwy, słuchania słowa Bożego i uczestnictwa w sakramentach św. Modlitwa nie dzieli, ale – przede wszystkim – łączy ludzi. Nie mogę się modlić przeciw drugiemu człowiekowi. Mogę prosić jedynie o dobro i błogosławieństwo dla braci i sióstr we wspólnocie.
Wojciech Stankiewicz
Źródła:
- „Zakorzenienie we wspólnocie Kościoła” Warszawa 2023,
- https://akprzemyska.pl/
