„Nie przywiązuj się, człowieku, do tego, co ziemskie, bo niczego nie zabierzesz na tamten świat” To pierwsze, choć nie najważniejsze, przesłanie Środy Popielcowej. Środa Popielcowa rozpoczyna okres Wielkiego Postu – czas rozważania Tajemnicy Męki i Śmierci Chrystusa. W tym dniu wierni przyjmują na swoje głowy popiół znak podjęcia wielkopostnej pokuty i nawrócenia. Popiół na Środę Popielcową przygotowuje się ze spalonych palm poświęconych w poprzednim roku w Niedzielę Palmową. Ten fakt przypomina, że właśnie Chrystus, wysławiany przy wjeździe do Jerozolimy przez tłumy niosące gałązki palmowe jako Mesjasz i Król, daje nam siłę do duchowego odrodzenia – pokonywania grzechów i budowy dobra w sobie. Przy posypywaniu głów popiołem kapłan może używać zamiennie jednej z dwóch formuł. Pierwsza, dawna, ale wciąż jeszcze używana, wzięta jest z Księgi Rodzaju i brzmi: „Pamiętaj człowieku, że prochem jesteś i w proch się obrócisz” druga formuła nowa ma wyraźnie aspekt duszpasterski. Została wypowiedziana przez samego Jezusa Chrystusa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” Każda z tych formuł ma swoją wymowę. Pierwsza – dosadna, uczy realizmu i zmusza do refleksji nad życiem człowieka. Szczypta prochu na czole człowieka i słowa, które bolą: – Prochem jesteś! Żywym, ale prochem. Myślącym, ale prochem. Mimo genialnych myśli i wielkich osiągnięć. Mimo dumy, że tak wiele możesz. I możesz naprawdę. Prochem jesteś! Co znaczą te słowa? pokutę?, śmierć?,
przypomnienie?, przemijanie? Tak, ale nie tylko. Słowa te zawierają prawdę o człowieku. Druga – zachęca do prawdziwej pokuty i odmiany życia w duchu Ewangelii. Kolejny Wielki Post jest wyjątkową okazją do tego, abyśmy jeszcze raz przyjrzeli się z bliska swojemu życiu. Jest okazją do tego, aby w tym krótkim i niepowtarzalnym życiu coś zmienić, coś naprawić, usunąć z niego to wszystko, co przeszkadza nam być bliżej Boga. Bo Jezus Chrystus nie umarł na Krzyżu po to, aby pozostała po nas tylko garstka prochu.
Ewelina Nawacka
